این پیشنهاد وجود دارد که فراگمنتاسیون DNA اسپرم به عنوان یک فاکتور خطر برای تکوین طبیعی جنین انسان بوده که با کاهش میزان لقاح، اختلال در روند تکامل رویان، سقط، نقایص مادرزادی و وقوع سرطان در کودکان مرتبط می باشد. مطالعه حاضر به ارزیابی ارتباط بین آسیب DNA اسپرم و محتوای mRNA ژنهای PRM1،PRM2 ، BCL2 و BAX در اسپرم انزالی مردان بارور و نابارور نورموزواسپرم پرداخت. در این مطالعه پارامترهای سیمن مطابق استانداردهای سازمان بهداشت جهانی، یکپارچگی DNA اسپرم با استفاده از تکنیک ستاره دنباله دار و محتوای mRNA ژنهایBCL2،PRM2، PRM1 و BAX با استفاده از روش real-time PCR در اسپرم انزالی مردان بارور(10) و نابارور(17) نورموزواسپرم ارزیابی شد. اختلاف معنی داری (05/0p<) بین غلظت اسپرم در دو گروه بارور و نابارور مشاهده شد. میزان آسیب بطور معنی داری (05/0p<) در مردان مبتلا به ناباروری ناشناخنه بالاتر بود. میزان آسیب DNA اسپرم ارتباط معنی داری با قابلیت تحرک و مورفولوژی نرمال اسپرم نشان داد. ارتباط منفی معنی داری بین میزان فراگمنتاسیون DNA اسپرم و محتوای mRNA ژنهای PRM1،PRM2 ،BCL2 و BAX مشاهده شد. یافته های مطالعه ما نشان می دهد که سنجش یکپارچگی DNA اسپرم و محتوای mRNA ژنهای BCL2 از اهمیت کلینیکی برخودار بوده و می تواند بعنوان روش های آزمایشگاهی ارزشمندی جهت ارزیابی قابلیت باروری در مردان نابارور نورموزواسپرم در نظر گرفته شوند.

این پیشنهاد وجود دارد که کشیدن سیگار اثرات منفی بر سلامت تولیدمثلی داشته و بعنوان یک عامل خطر برای ناباروری مردان در نظر گرفته می¬شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات کشیدن سیگار روی پارامترهای اکسیداتیو سیمن، کیفیت اسپرم و بیان β Fertilin، BAX، BCL2 و HSP70 در اسپرم انزالی مردان بود. پس از اخذ نمونه سیمن، مردان مورد مطالعه به چهار گروه: غیر سیگاری ، سیگاری خفیف (از 1 تا 10 نخ سیگار در روز)،سیگاری متوسط (10 تا 20 نخ سیگار در روز) و سیگاری شدید (بیشتر از 20 نخ سیگار در روز) تقسیم شدند. پارامترهای معمول سیمن، یکپارچگی غشاء، آکروزوم و DNA اسپرم، سطوح مالون¬دی¬آلدئید، سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز سیمن و بیان mRNA ژن¬های β Fertilin ،BCL2،BAX و HSP70 در اسپرم انزالی مورد آنالیز قرار گرفت. قابلیت تحرک و حیات، مورفولوژی و یکپارچگی غشاء DNAاسپرم بطور معنی¬داری در افراد سیگاری شدید نسبت به افراد غیرسیگاری پایین¬تر بود. سطوح بالاتر مالون¬دی¬آلدئید و فعالیت پایین¬ترآنزیم¬های سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز در پلاسمای سمین مردان سیگاری شدید دیده شد. همچنین بیان mRNA ژن¬های β fertilin، BCL2 وHSP70 در مردان سیگاری شدید نسبت به مردان غیرسیگاری به طور معنی¬داری پایین¬تر و بیان mRNA ژن¬ BAX در مردان سیگاری شدید نسبت به مردان غیرسیگاری به طور معنی¬داری بالا¬تر بود. نتایج ما نشان داد که مصرف سیگارسبب ایجاد استرس اکسیداتیو شده که این امر می¬تواند اثرات زیانباری برای کیفیت اسپرم، باروری و بیان ژن¬هایβ fertilin،BAX ، BCL2 و HSP70 در اسپرم انزالی مردان داشته باشد.

تشخیص زودهنگام نقائص مادرزادی در اوایل بارداری می تواند از به دنیا آمدن نوزادان واجد ناهنجاری های مادرزادی که بار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زیادی برای خانواده و جامعه دارد، جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج غربالگری سندرم داون طی سه ماهه اول بارداری در مادران با سن کمتر و بیشتر از 35 سال در اهواز انجام شد. این مطالعه بر روی 7192 خانم باردار با سن حاملگی 11-13 هفته و 6 روز که از اردیبهشت 93 تا اردیبهشت 94 به آزمایشگاه نرگس اهواز مراجعه کردند انجام گرفت. طول قد نشسته و ضخامت چین پشت گردن جنین در مادران باردار با انجام سونوگرافی اندازه¬گیری گردید. غلظت دو پارامتر پروتیئن پلاسمایی- آ و گنادوتروپین جفتی در خون مادر آنالیز شد. ضخامت چین گردنی (NT) جنین در زنان باردار زیر 35 سال اختلاف آماری معنی¬داری با زنان باردار بالای 35 سال نشان نداد. همبستگی معنی¬داری (05/0>p) بین سن مادر و طول قد نشسته جنین(CRL) بدست آمد. مقادیر PAPP-A زنان باردار زیر 35 سال اختلاف آماری معنی-داری (05/0>p) با زنان باردار بالای 35 سال نشان داد. اختلاف آماری معنی¬داری بین مقادیر β-HCG زنان باردار زیر 35 سال با زنان باردار بالای 35 سال مشاهده نشد. بر اساس نتایج طول قد نشسته(CRL) و ضخامت چین گردنی(NT) جنین، فراوانی زنان باردار دارای ریسک بالای ابتلا به سندرم داون در گروه¬های سنی زیر و بالای 35 سال بترتیب 8/4 و 1/1 درصد بدست آمد. فراوانی زنان باردار دارای ریسک بالای ابتلا به سندرم داون بر اساس تست سه گانه در گروه¬های سنی زیر و بالای 35 سال بترتیب 6/2 و 2/11 درصد بود. مطالعه حاضر برای اولین بار به ارائه اطلاعات ارزشمند در خصوص ریسک ابتلا به تریزومی 21 در استان خوزستان می‌پردازد.

شواهدی حاکی از وجود اختلالات تولید مثلی در مردان با شاخص توده بدنی بالا وجود دارد. مطالعه ما با هدف ارتباط بین شاخص توده بدنی و کیفیت اسپرم، پارامترهای استرس اکسیداتیو سمینال و بیان ژن های, PRM2, PRM1 BAX, BCL و HSP70در اسپرم انزالی مردان صورت گرفت.نمونه های سیمن افراد جمع اوری شده و مردان بر اساس شاخص توده بدنی به 3 گروه نرمال (kg/m225تا20)، اضافه وزن(kg/m230تا25) و چاقkg/m2)30 <) تقسیم شدند. پارامترهای روتین سمینال، سطوح سمینال مالون دی آلدئید، سوپراکسید دسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و بیان ژن هایب PRM1، PRM2 BCL2, BAX, و HSP70 در اسپرم انزالی مورد آنالیز قرار گرفت. غلظت، قابلیت تحرک و قابلیت حیات اسپرم، یکپارچگی غشای پلاسمایی و DNA اسپرم به طور معنی داری(05/0p<) در مردان چاق کم تر از مردان دارایشاخص توده بدنی نرمال بود همچنین، مقادیر بالاتری (05/0>P) از مالون دی آلدئید در پلاسمای سیمن مردان چاق وجود داشت. اختلاف معنی داری (05/0>P) در فعالیت سمینال آنزیم سوپراکسید دسموتاز بین گروههای مختلف مشاهده شد. بیان HSP70 و PRM1 در مردان چاق کمتر از(05/0>P) مردان دارای شاخص توده بدنی نرمال بود(05/0>P).مطالعه ما نشان می دهد که چاقی اثرات مخربی روی کیفیت اسپرم و بیان ژن های HSP70 و PRM1 اسپرم داشته و با سطوح بالاتری از آسیب DNA اسپرم و پراکسیداسیون لیپیدی سمینال مرتبط می باشد. بنابراین، نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می کند که شاخص توده بدنی می تواند به عنوان یک عامل خطر جهت ارزیابی قابلیت باروری مردان در کلینیک های ناباروری مد نظر قرار بگیرد.

  طی دهه اخیر افزایش قابل توجهی در متوسط سن پدر مشاهده شده است. نشان داده شده که سن پدر بر کارآیی تولیدمثلی و باروری افراد نظیر افزایش زمان بارداری، کاهش نرخ بارداری، کاهش میزان موفقیت IVF / ICSI و افزایش میزان تولد نوزادان زودرس اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سن و پارامترهای اسپرمی و بیان ژن های PRM2, PRM1 BCL2, و BAX در مردان نورموزواسپرمی انجام شد. برای این منظور نمونه¬های سیمن مردان غیر سیگاری که دارای عملکرد تولیدمثلی طبیعی بودند جمع¬آوری گردید. افراد در این مطالعه در شش گروه سنی شامل20 تا 25 سال، 26 تا 30 سال، 31 تا 35 سال، 36 تا 40 سال، 41 تا 45 سال و بالاتر از 45 سال تقسیم¬بندی شدند. غلظت، تحرک و مورفولوژی نرمال اسپرم، یکپارچگی غشای پلاسمایی و آکروزوم اسپرم و بیانmRNA ژن¬های PRM2, PRM1 BCL2, و BAX در اسپرم انزالی مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین غلظت (3/14±4/75)، تحرک (0/12±5/47) و مورفولوژی نرمال (7/5 ±8/15) اسپرم به ترتیب در گروه¬های سنی 20 تا 25، 20 تا 25 و 31 تا 35 سال مشاهده شد. کاهش معنی¬داری در تحرک و مورفولوژی نرمال اسپرم در گروه مردان بالاتر از 45 سال در مقایسه با مردان گروه¬های سنی جوان¬تر دیده شد. همبستگی منفی معنی¬داری بین یکپارچگی غشای پلاسمایی، آکروزوم و DNA اسپرم با سن مردان مشاهده شد. میزان بیان ژن¬هایPRM2, PRM1 BCL2, به صورت معنی داری در افراد مسن ( ≥40 سال) در مقایسه با گروه جوان¬تر کمتر بود.میزان بیان ژن BAX به صورت معنی داری در افراد مسن ( ≥40 سال) در مقایسه با گروه جوان تر بیشتر بود. یافته¬های ما تغییرات وابسته به سن در کیفیت اسپرم و میزان بیان ژن¬های PRM2, PRM1 BCL2, و BAX را نشان داده و پیشنهاد می کند که ارزیابی پروفایل بیان ژن¬ها در اسپرم می¬تواند جهت پیش¬بینی ناباروری مردان مفید باشد.

 نام خانوادگی: حسن پور نام: علی شماره دانشجویی: 9213902
عنوان پایان نامه: ارزیابی استرس اکسیداتیو و الگوی بیانHSP70 و HSP90 در اسپرم انزالی مردان در زوجین مبتلا به ناباروری ناشناخته
اساتید راهنما: دکتر مهران درست قول- دکتر حمید گله داری
استاد مشاور: دکتر مسعود حمادی
درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: بافت شناسی و جنین شناسی
دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: علوم گروه: زیست شناسی
تاریخ فارغ التحصیلی: 24/6/1395 تعداد صفحات: 114
کلید واژ‌ه‌ها: ناباروری ناشناخته مردان، استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدی، HSP70 و HSP90
شواهد نشان می دهد که عدم تعادل بین تولیدرادیکال‌های آزاد اکسیژن و ظرفیت آنتی اکسیدانی در پلاسمای سمینال منجر به استرس اکسیداتیو و در نتیجه ناباروری در مردان است. مطالعه حاضر به منظور شناسایی اهمیت بالینی استرس اکسیداتیو سیمن و بیان HSP70 و HSP90 در پروسه ارزیابی علل ناباروری مردان انجام شد. پارامترهای اسپرمی، سطح پلاسمای سمینال مالون دی آلدئید (MDA)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و بیان mRNA HSP70 و HSP90 در اسپرم مردان بارور (10 نفر) ومردان نابارور (17نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. سطوح بالاتر (05/0p<) MDAو فعالیت های پایین تر (05/0p<) SODو GPX در پلاسمای سمینال مردان نابارور نرموزواسپرمیک دیده شد. همبستگی منفی معنی دار بین سطوح MDA سمینال و تحرک اسپرم و مورفولوژی طبیعی مشاهده گردید. بیان HSP70 و HSP90 (05/0p<)در مردان نابارور از گروه بارور پایین تر بود. همبستگی منفی معنی دار(05/0p<) بین بیان HSP90 در اسپرم و MDA سیمن دیده شد. یافته های ما نشان می دهد استرس اکسیداتیو عامل مهمی در ناباروری ناشناخته مردان است و ارزیابی وضعیت آنتی اکسیدانی سیمن و بیان HSP70 و HSP90 می تواند در در پیش بینی ناباروری مردان مفید باشد.

 

 نام خانوادگی: خدادادی نام: سارا شماره دانشجویی: 9213904
عنوان پایان نامه: ارزیابی الگوی بیانPSG1،HLA-E و Fertilin β در اسپرم انزالی مردان در زوجین مبتلا به ناباروری ناشناخته
اساتید راهنما: دکتر مهران درست قول- دکتر حمید گله داری
استاد مشاور: دکتر مسعود حمادی
درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: بافت شناسی و جنین شناسی
دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: علوم گروه: زیست شناسی
تاریخ فارغ التحصیلی: 24/6/1395 تعداد صفحات: 115
کلید واژ‌ه‌ها: ناباروری ناشناخته، کیفیت سیمن، مردان نورموزواسپرمیک، PSG، HLA-E و .Fertilin β
ارزیابی پتانسیل باروری مردان در زوج های نابارور بر پایه ارزیابی روتین سیمن است، که شامل سنجش غلظت، تحرک و مورفولوژی اسپرم می باشد. این پارامترها توانایی محدودی در پیش بینی احتمال وقوع لقاح دارند و تنها در موارد خاص می توان از آن‌ها برای درمان بهره گرفت. برای غلبه بر این محدودیت‌ها، آزمایشات نوینی جهت ارزیابی اسپرم ارائه شده اند. مطالعه حاضر جهت بررسی اینکه آیا ارزیابی پروفایل بیان ژن‌ها در اسپرم می تواند کیفیت اسپرم را منعکس کند و اینکه جهت پیش بینی توانایی لقاح مردان نورموزواسپرمیک حاوی اطلاعات مفیدی باشد انجام گرفت. پارامترهای اسپرمی، یکپارچگی غشا و آکروزوم اسپرم و نیز بیان mRNA ژن‌های PSG1، HLA-E و Fertilin β در اسپرم انزالی مردان نابارور(17 نفر) و بارور (10 نفر) نورموزواسپرمیک بررسی شد. غلظت و قابلیت حیات اسپرم در مردان نابارور نورموزواسپرمیک به طور معنی داری(05/0p<) پایین تر بود. تفاوت معنی داری در تحرک اسپرم، مورفولوژی، یکپارچگی غشاء و آکروزوم بین مردان بارور و نابارور مشاهده نشد. بیان HLA-E و Fertilinβبه طور معنی داری(05/0p<) در مردان نابارور نورموزواسپرمیک کمتر از مردان بارور معنی داری(05/0p<) بود. تفاوت معنی داری(05/0p<) در محتوای ژن PSG1 اسپرم بین مردان بارور و نابارور مشاهده نشد. یافته های ما نشان می دهد که محتوای ژن HLA-E و Fertilinβ می توانند کیفیت اسپرم در مردان زوجین مبتلا به ناباروری ناشناخته را منعکس نموده و نیز نشان می دهد که ارزیابی پروفایل بیان ژن‌های اسپرم می تواند جهت پیش بینی ناباروری در مردان مفید باشد.

 

مطالعه حاضر با هدف درک نقش پرولاکتین سمینال در قابلیت بارورسازی مردان به ارزیابی ارتباط سطوح پرولاکتین سمینال با کیفیت سیمن، یکپارچگی DNA اسپرم و پارامترهای استرس اکسیداتیو پرداخت. پارامترهای سیمن، یکپارچگی غشاء و یکپارچگی DNA اسپرم و مقادیر پرولاکتین، مالون¬دی¬آلدئید، سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز پلاسمای سیمن در مردان نورموزواسپرمیک(38n=)، اولیگوزواسپرمیک(36n=)، آستنوزواسپرمیک(42n=)، اولیگوآستنوزواسپرمیک(35n=) ارزیابی شد. غلظت پرولاکتین در پلاسمای سیمن مردان نورموزواسپرمیک بطور معنی داری(05/0p<) بالاتر از مردان اولیگوزواسپرمیک، آستنوزواسپرمیک و اولیگوآستنوزواسپرمیک بود. مقادیر بالاتر (05/0p<) مالون¬دی¬آلدئید در پلاسمای سیمن مردان نابارور در مقایسه با مردان نورموزواسپرمیک مشاهده شد. غلظت آنزیم¬های سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز در پلاسمای سیمن مردان نورموزواسپرمیک بطور معنی¬داری(05/0p<) بیشتر از مردان نابارور بود. همبستگی مثبت معنی¬داری (05/0p<) بین میزان پرولاکتین سمینال و تعداد، قابلیت تحرک و یکپارچگی غشاء و یکپارچگی DNA اسپرم در مردان دیده شد. همبستگی منفی معنی¬داری(05/0p<) بین میزان پرولاکتین سمینال و مقادیر مالون دی آلدئید مشاهده شد. همچنین، همبستگی مثبت معنی¬داری(05/0p<) بین سطوح پرولاکتین سمینال و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز بدست آمد. یافته¬های بدست آمده در این مطالعه ارتباط پرولاکتین سمینال با کیفیت اسپرم و پارامترهای استرس اکسیداتیو و نقش آن در قابلیت باروری مردان را نشان می¬دهد.

شواهد زیادی نشان داده که عدم تعادل بین میزان تولید رادیکال¬های آزاد اکسیژن و ظرفیت آنتی¬اکسیدانی پلاسمای سیمن منجر به بروز استرس اکسیداتیو و در نتیجه ناباروری در مردان می¬شود. روی یکی از آنتی-اکسیدان¬های سمینال بوده که کاهش کیفیت سیمن بدنبال کمبود آن پیشنهاد می¬شود. مطالعه حاضر بمنظور ارزیابی میزان روی و پارامترهای استرس اکسیداتیو پلاسمای سیمن و ارتباط آنها با کیفیت سیمن و یکپارچگی DNAاسپرم مردان در شهر اهواز انجام گرفت. پارامترهای سیمن، یکپارچگی غشاء و یکپارچگی DNA اسپرم و مقادیر روی، مالون¬دی¬آلدئید، سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز پلاسمای سیمن در مردان نورموزواسپرمیک(40n=)، اولیگوزواسپرمیک(38n=)، آستنوزواسپرمیک(47n=)، اولیگوآستنوزواسپرمیک(33n=) ارزیابی شد. غلظت روی در پلاسمای سیمن مردان نورموزواسپرمیک بطور معنی¬داری(05/0p<) بالاتر از مردان نابارور بود. میزان مالون¬دی¬آلدئید در پلاسمای سیمن مردان نابارور بطور معنی-داری(05/0p<) بیشتر از مردان نورموزواسپرمیک بود. سطوح آنزیم¬های سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز در پلاسمای سیمن مردان نورموزواسپرمیک بطور معنی¬داری(05/0p<) بالاتر از مردان نابارور بود. همبستگی مثبت معنی¬داری(05/0p<) بین میزان روی با تعداد، قابلیت تحرک، مورفولوژی طبیعی، یکپارچگی غشاء و یکپارچگی DNA اسپرم مشاهده شد. میزان روی همبستگی منفی معنی¬داری(05/0p<) با مقادیر مالون¬دی¬آلدئید و همبستگی مثبت معنی¬داری(05/0p<) با فعالیت آنزیم¬های سوپراکسیددسموتاز و گلوتاتیون¬پراکسیداز نشان داد. نتایج این مطالعه نشان می¬دهد که استرس اکسیداتیو از عوامل مهم بروز ناباروری در مردان بوده و ارزیابی میزان روی و توان آنتی¬اکسیدانی پلاسمای سیمن هنگام سنجش باروری مردان مراجعه کننده به کلینیک می¬تواند مفید ¬باشد.