سرطان کلورکتال شایعترین سرطان دستگاه گوارش میباشد و علت شایع مرگ ناشی از سرطان دستگاه گوارش در تمام جهان است. این سرطان 10 تا 15% از تمام سرطان ها را شامل شده ودومین علت مرگ ناشی از سرطان در کشورهای غربی است. عامل اصلی بروز آن به طور دقیق شناخته نشده است. این سرطان با توجه به عامل جنسیت در بین زنان، پس از سرطان ریه و پستان رتبه سوم را از نظر شیوع دارد و در بین مردان پس از سرطان ریه و پروستات قرار میگیرد. با وجود پیشرفت های درمانی شامل جراحی همراه با پرتو درمانی و شیمی درمانی، این بیماران هنوز هم برای بهبود بقا وکیفیت زندگی با یک چالش بزرگ مواجه اند. امروزه یکی از عوامل مهم در بررسی سرطانها، از هر دو جنبه ی پیش آگاهی و درمان، عوامل ژنتیکی میباشد و در این میان LncRNAها از جمله مواردی هستند که در سالهای اخیر توجه محققین را به خود اختصاص داده اند. در مطالعه¬ی پیش رو هدف ما آنالیز و مقایسه بیان ژنهای HOTAIR ، HOXC13 و HOXC13-AS در 39 عدد نمونه ی بافت توموری و نرمال حاشیه تومور در افراد مبتلا به سرطان کلورکتال می باشد. بدین جهت در ابتدا نمونه های توموری و نرمال حاشیه تومور بیماران مبتلا به سرطان کلورکتال تهیه و استخراج RNA از نمونه-ها انجام شد و در نهایت برای بررسی تغییرات بیان نسبی ژنها از تکنیک Real Time PCR استفاده شد. طبق نتایج بدست آمده با اینکه افزایش بیان معنی داری در ارتباط با ژن های مورد بررسی بین نمونه های توموری و نرمال مشاهده نشد اما مطالعات ضریب همبستگی، همراهی قوی ای (r=0.75) را بین تغییرات بیان نسبی ژنهای HOTAIR و HOXC13، و همچنین سطح متوسطی از همراهی را بین ژن های HOTAIR با HOXC13-AS (r=0.57) و HOXC13 با HOXC13-AS (r=0.43) نشان داده است، برخلاف برخی گزارشات گذشته این ژنها در سرطان کلورکتال افزایش بیان نداشته اند اما به نظر میرسد احتمال هم بیانی بین این ژنها وجود داشته باشد.

سرطان معده یک سرطان شایع در ایران و جهان است.در ایران، بیش از80 درصد بیماران مبتلا به سرطان معده در مرحله ای از بیماری تشخیص داده می شوند که درمان های متداول تاثیری در افزایش طول عمر بیماران ندارد و متاستاز در نهایت باعث مرگ آن¬ها می گردد؛ لذا لزوم شناخت مکانیسم‌های مولکولی درگیر در آغاز،پیشرفت، و به خصوص تهاجم و متاستاز تومورهای معدی جهت معرفی مارکرهای مولکولی برای تشخیص زودرس،پیش آگهی و نهایتا درمان این سرطان به شدت احساس می¬شود. IncRNAها یکی از عناصر ژنتیکی هستند که دارای تنوع عددی و ساختاری زیادی هستند و اهمیت تعداد زیادی از آنها در ایجاد و گسترش سرطان های مختلف از جمله سرطان معده شناخته شده است. IncRNA ها به دلیل داشتن ساختارهای ثانویه پیچیده در مایعات بدن مانند خون و ادرار پایدار تر از سایر RNA ها هستند به همین دلیل می توان از آنها به عنوان مارکر های مولکولی برای تشخیص و پیگیری روند بیماری از آنها استفاده کرد و همین طور به دلیل اینکه ثابت شده است که این مولکول ها می توانند از طریق خون به سایر بافت ها برسند و بر آنها اثر بگذارند؛ لذا از انواع سنتز شده این مولکول ها می توان به عنوان عوامل دارویی برای درمان سرطان استفاده کرد.نقش آنکوژنی ژن های HOTAIR و HOXC10 در سرطان های مختلف به ویژه سرطان معده مشخص شده است.بیان بیش از حد این ژن ها با متاستاز ارتباط قوی دارد. ژن HOXC-AS3 یک ژن غیرکد کننده طویل است و در مجاورت ژن هایHOTAIR و HOXC10 قرار گرفته و اطلاعات بسیار محدودی در مورد این ژن در دسترس می باشد.در پژوهش حاضر، بیان این سه ژن را در سرطان معده سنجید شد.60 نمونه بافت فریز شده انسانی، شامل نمونه‌های توموری و غیرتوموری(جفت شده) معده از بانک تومور ایران تهیه شد.پرایمر اختصاصی برای برای این ژن ها طراحی شد و برای اندازه گیری بیان نسبی آن‌ها از تکنیک Quantitative real-time RT-PCR استفاده شد. بررسی نتایج نشان داد که سطح بیان ژن های HOTAIR و HOXC10 در نمونه های توموری در مقایسه با نمونه های غیر‌توموری مجاورش افزایش بیان داشته است(0001/0= p value)و(038/0= p value). ولی برای ژن HOXC-AS3 ارتباط معناداری بین بیان نسبی بافت های توموری با غیر توموری وجود نداشت(9/0= p value)..در این پژوهش ارتباط بین بیان ژن ها نیز مورد بررسی قرار گرفت که در مقایسه بین ژن های HOTAIR وHOXC10 مشاهده شد ارتباطی بین بیان این دو ژن وجود ندارد(r=245/0)(P valu=193/0). با مقایسه بین ژن های HOTAIR وHOXC-AS3 مشاهده شد ارتباط مثبت و متوسطی بین بیان این دو ژن وجود دارد(r=396/0)(P valu=03/0).همچنین ما با مقایسه بین ژن های HOXC10 وHOXC-AS3 مشاهده شد ارتباط مثبت و متوسطی بین بیان این دو ژن وجود دارد(r=519/0)(P valu=003/0).

 مقدمه: عملکرد حفاظت شده خانواده HOX به عنوان فاکتور‌های رونویسی نقشی اصلی در تنظیم طرح محوری در طول شکل‌گیری طرح اولیه بدن در تکامل موجودات دارد. ثابت شده که این خانواده ژنی دارای نقش مرتبط با پیشرفت و توسعه نئوپلازی هستند. تکثیر کل لوکوس HOXC همراهی ای را با شمار زیادی از سرطان ها همانند: سارکوم، معده-روده، کبد، مغز، ریه، مثانه و ملانوم نشان داده است. همچنین نقش LncRNAها به عنوان عامل‌های سرکوبگر تومور یا آنکوژن‌ها، در انواع متعددی از سرطان‌های شایع به اثبات رسیده‌است. در پژوهش های مختلف نشان داده شده است که افزایش بیان HOTAIR و HOXC13 در تومورزایی نقش به سزایی دارد.
روش کار: در این پژوهش برای بررسی میزان بیان ژن HOXC13،HOXC13-AS و HOTAIR 30 جفت بافت توموری سرطان معده و بافت نرمال مجاور آن تهیه، RNA این بافت ها استخراج و از روش Real Time PCR برای بررسی بیان آن ها استفاده شد. در این بررسی از ژن βactin به دلیل عدم تغییر بیان به عنوان کنترل داخلی استفاده شد.
بحث و نتیجه گیری: در این بررسی مشخص شد که میانگین بیان نسبی ژن HOXC13 و HOTAIR در بافت های توموری نسبت به بافت های نرمال مجاور آن ها تغییر معنی داری 0/0001  ˂ P را نشان می دهد. به طوری که میزان بیان در بافت های توموری نسبت به بافت های نرمال افزایش می یابد. مطالعه ما تا حدی می تواند بیان کننده نقش این دو ژن در فرآیند تومورزایی در سرطان معده باشد. در بررسی ژن HOXC13-AS تغییرات معناداری مشاهده نشد.

 

<p>مقدمه و هدف: تالاسمی یکی از اختلالات خونی ارثی رایج است و یک مشکل بهداشت عمومی محسوب میشود. این بیماری بر اساس نوع نقص ژنی ایجاد کننده، سبب بوجود آمدن علائمی از کم خونی خفیف تا شدید میشود و پلیمورفیسمهای تک نوکلئوتیدی یک عامل مهم در ایجاد شدت بیماریها هستنند. امروزه، اکثر روشهای تشخیص بالینی مبتنی بر واکنش زنجیرهای پلیمراز و بررسی الکتروفورز با ژل آگارز هستند. به دلیل اهمیت غربالگری&not;های پیش از تولد استفاده از روش سریع، ارزان برای تشخیص&not;های بالینی بسیار اهمیت دارد.<br /> روش کار: هدف از این مطالعه توسعه روش لکه گذاری نقطهای معکوس برای تشخیص سریع و همزمان شش جهش رایج بتا-گلوبین در استان خوزستان است 88-،28- ، HbS،HbC ، IVSII-745 و .IVSII-848 نهایتاً واریانتهای موجود در 3'UTR ترانسکریپت 20 ژن، خانواده آنزیمی GST ، HBB ، HBG1، HBG2، CAT وCol IAI که باعث شدت در فنوتیپ می-شوند، پیشبینی شد.<br /> نتایج : این روش به دلیل استفاده از پروبهایی با توالی اختصاصی، حساسیت زیادی داشته و فاقد سیگنال&not;های پس زمینه میباشد. تحت شرایط بهینه، کمترین حد تشخیص 70 نانوگرم ژنوم در هر نمونه بود. این روش با موفقیت جهت بررسی جهشهای بتا-گلوبین در نمونه خون و پرز&not;های کوریونی توسعه یافت. به دنبال آن، با فرایند کامپیوتری پلیمورفیسمهای تک نوکلئوتیدی در ژنهای که باعث ایجاد علائم تالاسمی می&not;شوند تعیین شد.<br /> بحث: بر اساس نتایج، نوارهای تست لکه گذاری نقطهای معکوس طراحی شده، روشی آسان، سریع و کم هزینه برای غربالگری ژنتیکی میباشد و متعاقبا واریانتهای تک نوکلئوتیدی به عنوان فاکتورهایی موثر در کاهش علائم جهشهای بتا-گلوبین قابل توجه میباشند. <br /> &nbsp;</p>

 مقدمه: سندروم باردت بیدل (BBS) یک اختلالciliopathy نادر ژنتیکی است که در آن بخشهای مختلفی از بدن با طیف گستردهای از علائم بالینی تحت تاثیر قرار میگیرند. علائم اصلی بیماری شامل دیستروفی شبکیه، چند انگشتی، چاقی تنه، عقب ماندگی ذهنی، هایپوگنادیسم و ناهنجاری¬های کلیوی می¬باشند. حداقل 18 ژن برای این اختلال شناخت شده است که در مجموع حدود 80% موارد ابتلا به بیماری را شامل میشوند. این ژنها عبارتند از: BBS1، BBS2، BBS3 (ARL6)، BBS4، BBS5، BBS6(MKKS)، BBS7، BBS8(TTC8)، BBS9(PTHB1)، BBS10، BBS11(TRIM32)، BBS12، BBS13(MKS1)، BBS14(CEP290)، BBS15، BBS16 (SDCCAG8)، BBS17 (LZTFL1) و BBS18 (BBIP1). ژنهای BBS نقش خاصی در تولید مژک و بقای آن دارند. جهش در ژنهای BBS منجر به اختلالاتی در ساختار و عملکرد مژکی میشود. نقص در این ساختارهای سلولی احتمالا مسیرهای پیامرسانی مهم تکاملی را مختل کرده و باعث مشکلاتی در ادراک حسی می شود. محققین بر این باورند که مژکهای معیوب مسئول بسیاری از علائم بالینی سندروم باردت بیدل می باشند.
روش کار : نمونه خون از افراد بیمار مبتلا به سندروم باردت بیدل و والدین آن¬ها، تهیه گشت. بعد از استخراج DNA ژنومی و تکثیر تمام نواحی کدکننده و پیرایشی هر چهار ژن BBS1، BBS2، BBS10 و BBS12 ، با تکنیک PCR، توالی یابی و آنالیز نتایج برای هر چهار ژن انجام شد.
بحث و نتیجه گیری : نتایج توالی یابی نشان دهنده وقوع یک جهش جدید بدمعنی در کدون 19 ژن BBS12 (L19R) در بیمار اول و یک جهش بی¬معنی در کدون 386 همین ژن (R386X) در بیمار دوم بود. از آنجاییکه جهش جدید مشاهده شده در 50 نمونه نرمال مشاهده نگشت تصور می¬شود که جهش گزارش شده، بیماریزا می¬باشد. نتایج آنالیزهای بیوانفورماتیکی نیز حاکی از بیماریزا بودن جهش و تاثیر آن بر کاهش پایداری و از بین رفتن عملکرد پروتئین بود.

مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی دمیلینه کنندهی سیستم عصبی مرکزی می باشد. مطالعات نشان داده است که فاکتورهای محیطی و ژنتیکی هر دو در آسیب شناسی بیماری نقش دارند. الل های HLA class II (DRB1*1501, DQA1*0102, DQB1*0602) احتمالا اثر ژنتیکی مهمی را در بیماری MS دارند. هر چند، ‏این مسئله در جمعیت های مختلف مورد بحث می باشد. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه¬ای در ارتباط با بررسی فراوانی HLA-DQB1*0602 در استان خوزستان صورت نگرفته است، این پژوهش به مطالعه¬ی فراوانی الل HLA-DQB1*0602 به عنوان یکی از مهمترین الل های شناخته شده در بیماری MS پرداخت.
روش کار : این مطالعه به بررسی فراوانی HLA-DQB1*0602 در 200 بیمار خوزستانی مبتلا به MS و 200 فرد کنترل سالم پرداخت. نسبت زن به مرد 4:1 بود HLA typing . با روش PCR-SSP انجام شد.
بحث و نتیجه گیری : نتایج نشان داد که٪ 5/61 از بیماران این الل را داشتند. با توجه به فراوانی بالای این الل در بیماران، 200 نمونه¬ی کنترل را که از لحاظ سنی و جنسی با گروه بیمار مطابقت داشتند، نیز برای بررسی همراهی احتمالی الل با بیماری بررسی شدند اما 5/58٪ از افراد کنترل نیز برای این الل مثبت بودند و نتایج آماری همراهی معنی¬داری را بین الل مذکور و بیماری MS نشان نداد. این نتیجه با نتیجه¬ی اکثر مطالعات در جمعیت های آسیایی از جمله ایران مطابقت داشته اما در تناقض با نتایج بدست آمده در اکثر جمعیت¬های اروپایی می¬باشد.
 

چکیده:
پیش زمینه: بیان بیش از حد Bcl-2 به طور مکرر در انواع مختلفی از سرطانها مشاهده شده و یکی از مارکرهای پیش آگاهی در سرطان پستان می¬باشد. نقش دوگانه Bcl-2 در مهار هر دو مسیر مرگ سلولی آپوپتوز و اتوفاژی دلیل مهم انتخاب آن به عنوان یک هدف درمانی ایده ال می¬باشد. بنابراین، مورد هدف قرار دادن نشانگر Bcl-2 ممکن است به عنوان یک استراتژی انتخابی برای بهبود اثر بخشی درمان و غلبه بر مقاومت دارویی برای شیمی درمانی سرطان باشد. به همین منظور برای خاموش سازی Bcl-2 در سلول هایMCF-7 سرطان پستان ازsiRNA استفاده شد.
هدف: هدف از این پژوهش، بررسی خاموش سازی موثر ژن Bcl-2 به واسطه siRNA طراحی شده ی ما نسبت به مطالعات قبلی بود. نتایج نشان داد که مهار خاص Bcl-2 به واسطه siRNA باعث القای خاموشی بیش از 90% این ژن گردید.
مواد و روش ها: رده ی سلولی MCF-7تحت تاثیر یک خاموش کننده ی خاص از Bcl-2siRNA با طراحی جدید، به همراه یک siRNA کنترل از طریق انتقال با واسطه ی نانو ذرات قرار گرفت. سپس سطوح بیانBcl-2 سلول ها بعد از 24، 48و 72 ساعت با استفاده از انالیز داده ها توسط دستگاه Real Time–PCR سنجیده شد. همچنین با استفاده از تست آنالیز LDH سمیت سلول ها سنجیده شد و در آخرتست تشخیص آپوپتوزanexinV-FITC برای ارزیابی آپوپتوز انجام شد.
نتایج: در مطالعه حاضر، نتایج نشان داد که مورد هدف قرار دادن توالی خاصی از ژنBcl-2 توسط این siRNA طراحی شده در سلول هایMCF7 امکان پذیر می¬باشد و به طور قابل توجهی تاثیرآن پس از 24 ساعت در مقایسه با زمان های دیگر آشکارتر بود.
بحث: نتایج نشان داد که این سازه تقریبا تنظیم کاهشی کامل سطوحmRNA ی ژن Bcl-2 را به واسطه یsiRNA طراحی شده در سلولهای MCF-7 آدنوکارسینومای پستان انسان امکان پذیر می¬سازد.
 

مقدمه: بیماری مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خود ایمن، دمیلینه کننده و تخریب کننده سیستم اعصاب مرکزی است. آسیبشناسی این بیماری تا کنون مشخص نشده است، اگرچه شواهدی حاکی از تاثیر عوامل محیطی بر افراد دارای استعداد ژنتیکی وجود دارد. در بسیاری از مطالعات مبتنی بر جمعیت نقش هاپلوتایپ های HLA DRB1*15 (HLA DRB1*1501, DQA1*0102, DQB1*0602) در خطر ابتلا به MS تکرار و تایید شده است. با این حال، مطالعات تعدادی از جمعیتها نتایج مختلفی را نشان داده است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی الل HLA DRB1*1501 در جمعیت خوزستان بود.
مواد و روش ها: تعداد 2۰۰ نفر از بیماران مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس در این مطالعه فراوانی مورد بررسی قرار گرفتند. نسبت مرد به زن تقریباً 4:1 بود. 7/87% بیماران به عنوان RRMS و بقیهی بیماران به عنوان PPMS ,PRMSو SPMS دستهبندی شدند. HLA typing به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز sequence-specific primers (PCR-SSP) صورت گرفت. بیماران دارای الل HLA DRB1*1501 دو باند bp 197 و bp 356 را نشان می دهند ولی بیمارانی که فاقد این الل هستند فقط باند bp 356 را نشان می دهند.(باند کنترل داخلی)
نتایج: 5/41% درصد از بیماران مبتلا به MS استان خوزستان برای این زیرگروه اللی مثبت بودند.
نتیجهگیری: فراوانی بدست آمده با دیگر مطالعات مشابه صورت گرفته در ایران و نیز تعدادی ازمطالعات صورت گرفته در دیگر قسمتهای جهان مطابقت دارد.

 

 

مقدمه:مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خودایمن است و یکی از شایعترین عوامل ناتوانی نورولوژیک، بویژه درجوانان می باشد. MS نتیجه تاثیر متقابل عوامل ژنتیکی ومحیطی ناشناختهاست. فراوانی برخیهاپلوتایپ های آنتی ژن لوکوسیت انسان (HLA)مانندHLA class II (DRB1*1501, DQA1*0102, DQB1*0602) در بیماری MSموثر شناخته شده اند. آلل HLA DQA1*0102 با استعداد ابتلا بهMS در برخی جمعیت ها همراهی داشته است. هدف ما از این مطالعه تخمین فراوانی و همراهیHLA-DQA1*0102 با بیماریMS در بیماران مبتلا در استان خوزستان می باشد.

مواد و روشها: دراین مطالعه فراوانی آلل HLA-DQA1*0102 در 205 بیمار مبتلا به MSدر استان خوزستان و 202 کنترل بررسی شد. در بین بیماران 80% به عنوان RRMS و دیگر بیماران به عنوان SPMS ,PPMS ,PRMS دسته بندی شدند. HLA Typing برایHLA DQA1*0102 با استفاده از روش PCR-SSP انجام گرفت.

نتایج و بحث:این بررسی نشان داد که فراوانی آلل HLA-DQA1*0102 در بیماران 60% (205/123) و در کنترل 73%
( 202/147) می باشد. آنالیز اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16و آزمون مربع کای انجام گرفت کهیک همراهی منفی بین HLA-DQA1*0102 و بیماریMS نشان داد (P=0.006).این مطالعه اولین بررسی فراوانی HLA-DQA1*0102 در بیماران مبتلا به MS در استان خوزستان است و نتایج ما در راستای برخی مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر می باشد.