امروزه مصرف نانو¬ذرات به ویژه نانوذرات اکسیدآهن، در زمینه‌های مختلف، ازجمله پزشکی و کشاورزی افزایش یافته است. مطالعات گذشته نشان داد، که تجویز حاد نانوذرات اکسیدآهن می تواند حافظه رادرمدل های حیوانی کاهش دهد. از طرف دیگر نقش گیرنده‌های موسکارینی کولینرژیک مرکزی در فرآیند شکل‌گیری حافظه به خوبی مشخص شده است. در این تحقیق دخالت گیرنده‌های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی در تخریب حافظه ناشی از نانوذرات اکسید آهن در موش صحرایی نر بالغ مورد مطالعه قرار گرفته است.
در این پژوهش از 70 سر موش صحرایی نر بالغ استفاده شد. حیوانات به صورت دو طرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی کانول‌گذاری شده و بعد از یک هفته با استفاده از دستگاه استپ-ثرو برای یادگیری اجتنابی غیر فعال آموزش داده شدند. دارو¬ها (سالین، نانوذرات اکسیدآهن، پیلوکارپین و اسکوپولامین) بلافاصله بعد از آموزش، تزریق شدند. سالین، پیلوکارپین و اسکوپولامین به درون ناحیه CA1 تزریق شد. سالین و نانوذرات اکسیدآهن به صورت درون صفاقی تزریق گردید. حافظه حیوانات یک و هفت روز بعد از آموزش، با ثبت زمان تاخیر استپ-ثرو، ارزیابی گردید.
نتایج نشان دادند، که تزریق نانوذرات اکسید آهن(5/7، میلی‌گرم/کیلوگرم، درون صفاقی) موجب کاهش فراخوانی حافظه اجتنابی غیر فعال در روز آزمون گردید(01/0p<). تزریق درون‌ ناحیه CA1 پیلوکارپین(1و2، میکروگرم/موش)، به تنهایی اثر معنی‌داری بر فراخوانی حافظه نداشت، در حالیکه تزریق پیلوکارپین(1و2 میکروگرم/موش، درونCA1) همراه با نانوذرات اکسید آهن (5/7 میلی‌گرم/کیلوگرم، درون صفاقی) اثر تخریبی این نانوذرات بر فراخوانی حافظه را کاهش داد(01/0p<)(05/0 p<). تزریق توام پس ازآموزش مقادیرغیر موثر نانوذرات اکسید آهن(5، میلی‌گرم/کیلوگرم، درون صفاقی) و اسکوپولامین(1،میکروگرم/موش، درونCA1) فراخوانی حافظه را روز آزمون کاهش داد(01/0 p<).
بر اساس نتایج این پژوهش، به نظر می‌رسد که احتمالا نانوذرات اکسید آهن از طریق کاهش فعالیت گیرنده‌های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA1هیپوکامپ پشتی، حافظه را کاهش می دهد.

اضطراب یک پاسخ سازش یافته است که در واکنش به تنش¬های متعدد فیزیولوژیکی و محیطی ایجاد می¬شود و می¬تواند فرد را در برابر خطر حمایت کند. آنچه مشخص است، دخالت سیستم¬های مختلف نوروترانسمیتری در فرایند اضطراب است که تاکنون مطالعات متعددی در این زمینه صورت گرفته است. ویتامین C (آسکوربیک اسید) یک آنتی اکسیدان محلول در آب است، که در بسیاری از واکنش¬های فیزیولووبک بدن نقش دارد. از طرف دیگر نیکوتین دارای یک اثر اضطراب زایی است. گیرنده¬های اوپیوئیدی نقش مهمی دررفتارهای اضطرابی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تداخل ویتامین C با گیرنده¬های اوپیوئیدی بر اضطراب القا شده توسط نیکوتین بود. موش-های سوری نر بالغ به گروه¬های 7 تایی تقسیم شدند. آزمون اضطراب سنجی 30 دقیقه بعد از تزریق درون صفاقی داروها در دستگاه ماز بعلاوه مرتفع انجام می گرفت. بدین منظور، به مدت 5 دقیقه، شاخص¬های اضطرابی از جمله درصد تعداد ورود به بازوی باز (%OAE) و درصد زمان ماندن در بازوی باز (%OAT) در دستگاه ماز بعلاوه مرتفع، و تاخیر در اولین سرک کشی و تعداد سرک کشی در صفحه سوراخ دار ثبت می شد. نتایج با آزمون آنالیزواریانس(ANOVA) و پس آزمون توکی( Tukey) آنالیز شد. نتایج این تحقیق نشان داد که نیکوتین (mg/kg, ip 8/0) موجب القای اضطراب در موش¬های سوری شد. ویتامین C (mg/kg, ip 80) موجب بهبوداثر اضطراب زایی نیکوتین گردید. نالوکسان(mg/kg, ip 4)اثربهبوددهنده ویتامین C(mg/kg 80)براضطراب القاء شده توسط نیکوتین را کاهش داد. ازطرف دیگر، مورفین (mg/kg, ip 4) باضافه ویتامین C (mg/kg 40) این اثر ضد اضطرابی ویتامین C را افزایش داد. بنابراین، بر اساس یافته¬های این تحقیق بنظر می¬رسد که ویتامین C اضطراب ناشی از نیکوتین را کاهش می¬دهد، همچنین ممکن است گیرنده¬های اوپیوئیدی این اثر ویتامین C را میانجیگری نمایند.

 مطالعات نشان داده¬اند که پیلوکارپین بهبود حافظه ناشی از عصاره اتانولی مریم گلی را تقویت می¬کند اما اسکوپولامین موجب تضعیف بهبود حافظه ناشی از عصاره اتانولی مریم گلی می شود. در این مطالعه دخالت گیرنده¬های موسکارینی براثر عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم¬گلی برتخریب حافظه ناشی از استرس محدود کننده مورد بررسی قرار گرفته است.
حیوانات در دستگاه استپ¬ داون آموزش داده شدند و بلافاصله پس از آموزش به مدت 1 ساعت تحت استرس محدودکننده بی-حرکتی در رسترینر قرار گرفتند. 24 و 48 ساعت پس از آموزش، داروها به صورت درون صفاقی تزریق شدند. 48 ساعت پس از آموزش، آزمون به خاطر آوری حافظه انجام گرفت و با ثبت زمان تاخیر پایین آمدن از سکو حافظه اجتنابی غیر فعال حیوانات ارزیابی شد. پس از ارزیابی حافظه، تعداد عبور حیوانات از خطوط دستگاه میدان باز به عنوان شاخص اندازه¬گیری فعالیت حرکتی ارزیابی شد.
نتایج نشان داد که اعمال استرس محدودکننده بلافاصله پس از آموزش، موجب تخریب حافظه اجتنابی غیرفعال در روز آزمون گردید. تزریق درون صفاقی دوروز متوالی عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم¬گلی (60mg/kg) تخریب حافظه ایجاد شده توسط استرس را بهبود بخشید. تزریق توام مقادیر بی¬اثر پیلوکارپین (mg/Kg 1) و مریم گلی(40 mg/Kg) پس از آموزش، تخریب حافظه ایجاد شده توسط استرس را بهبود بخشید. از سویی دیگر تزریق مقادیر بی¬اثر اسکوپولامین (mg/Kg 5/0)پیش از آزمون مانع از اثر بهبوددهندگی مریم¬گلی (mg/Kg 60) برتخریب حافظه ناشی از استرس می¬شود. در همه آزمایش¬ها از نظر میزان فعالیت حرکتی تفاوتی میان گروه¬ها مشاهده نشد.
براساس نتایج حاصل از این پژوهش به نظر می¬رسد، استرس محدودکننده به خاطر آوری حافظه اجتنابی غیرفعال را کاهش می-دهد. عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم¬گلی این اثر استرس را کاهش می¬دهد.ممکن است احتمالا این اثر عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم¬گلی با میانجی¬گری سیستم موسکارینی باشد.

مقدمه: مطالعات پیشین ما نشان داده اند که عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم گلی می¬تواند تخریب حافظه ناشی از نانوذرات اکسید آهن را کاهش دهد. در این مطالعه دخالت فعالیت سیستم اوپیوئیدی در اثر عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم گلی بر تخریب حافظه ناشی از نانو ذرات اکسید آهن مورد بررسی قرار گرفته است.
روش کار: حیوانات در دستگاه استپ داون آموزش داده شدند و بلافاصله پس از آموزش داروها به صورت درون صفاقی تزریق گردیدند. 24 ساعت و یک هفته بعدازآموزش، آزمون به خاطرآوری حافظه انجام گرفت و با ثبت زمان تاخیر پائین آمدن از سکو (SDL) حافظه اجتنابی غیرفعال حیوانات ارزیابی گردید.
نتایج: نتایج نشان داد که، تزریق درون صفاقی نانو اکسید آهن(mg/kg, ip 5) بلافاصله پس از آموزش، فراخوانی حافظه اجتنابی غیر فعال در روز آزمون را کاهش داد. تزریق عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم گلی(mg/kg, ip 40) قبل از تزریق نانو اکسید آهن، تخریب حافظه ناشی از نانو ذرات اکسید آهن را بهبود بخشید. تزریق مورفین(mg/kg, ip5/2) پیش از عصاره آبی الکلی برگ مریم گلی(mg/kg, ip40)، اثر عصاره رادر برگرداندن تخریب حافظه ناشی از نانو اکسید آهن را کاهش داد. ازطرف دیگر، تزریق توام مقادیر بی اثر نالوکسان(mg/kg, ip 25/0) وعصاره آبی الکلی برگ مریم گلی(mg/kg, ip20)، پس از آموزش و پیش از نانو ذرات، تخریب حافظه ناشی از نانو ذرات اکسید آهن راکاهش داد.
بحث: براساس نتایج حاصل از این پژوهش به نظر می رسد، نانو ذرات اکسیدآهن به خاطرآوری حافظه اجتنابی غیرفعال راکاهش می دهد. عصاره آبی الکلی برگ مریم گلی این اثر نانو اکسید آهن کاهش می دهد. ممکن است احتمالا این اثر عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم گلی بر حافظه اجتنابی غیرفعال با میانجیگری سیستم اوپیوئیدی انجام گیرد.
 

<p>در تحقیق حاضر، دخالت گیرنده&zwnj;های گابا A- در اثر عصاره&zwnj;ی آبی الکلی برگ گیاه مریم&zwnj;گلی بر تخریب حافظه ناشی از نانوذرات اکسیدآهن در موش سوری نر بالغ مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور حیوانات در مدل یادگیری اجتنابی مهاری استپ ثرو آموزش داده شدند و 24 ساعت و یک هفته بعد از جلسه آموزش، با اندازه گیری زمان تاخیر ورود به خانه تاریک استپ ثرو برای ارزیابی حافظه مورد آزمون قرار گرفتند.<br /> نتایج نشان داد که تزریق درون صفاقی نانو اکسیدآهن ( mg/kg,ip5) بلافاصله پس از آموزش، فراخوانی حافظه اجتنابی غیر فعال را تضعیف کرد. تزریق پس از آموزش بیکوکولین (mg/kg,ip 5/0)( آنتاگونیست اختصاصی گیرنده گابا-A)، پیش از تزریق نانو اکسید آهن (mg/kg,ip 5)، اثر تخریبی نانوذرات اکسیدآهن بر فراخوانی حافظه را کاهش داد. تزریق بعد از آموزش بیکوکولین (mg/kg 25/0،125/0) و مریم گلی(mg/kg,ip 20)(پیش از تزریق نانوذرات اکسیدآهن)، که به تنهایی قادر به بهبود اثر نانوذرات اکسید آهن بر فراخوانی حافظه اجتنابی غیر فعال نبودند، توانستند اثر یکدیگر را تقویت کنند و بیادآوری حافظه را افزایش دادند.<br /> ازطرف دیگر تزریق پس ازآموزش مریم&zwnj;گلی (mg/kg,ip 40) پیش از تزریق نانو اکسیدآهن (mg/kg,ip 5) اثر تخریبی نانوذرات اکسیدآهن بر حافظه را کاهش داد. تزریق موسیمول (mg/kg 5/0)(آگونیست اختصاصی گیرنده گابا-A)، این اثر بهبود دهنده عصاره مریمگلی(mg/kg,ip 40) برتخریب حافظه ناشی ازنانوذرات اکسیدآهن، را مهار نمود.<br /> با توجه به نتایج حاضر به نظر می رسد، نانو ذرات اکسید آهن موجب تضعیف حافظه اجتنابی غیر فعال می&zwnj;شوند و عصاره آبی الکلی برگ گیاه مریم&zwnj;گلی این اثرات نانوذرات اکسیدآهن را کاهش می&zwnj;دهد. از سوی دیگر ممکن است فعال سازی مکانیسم&zwnj;های مرتبط با گیرنده های گابا-A در این اثر عصاره گیاه مریم&zwnj;گلی دخالت داشته باشد.<br /> &nbsp;</p>

 

نیکوتین اثرات متفاوتی بر اضطراب دارد: مقادیر زیاد و کم نیکوتین به ترتیب اثر اضطرابزایی و اثر ضد اضطرابی دارد. از سوی دیگر، هورمون تستوسترون اضطراب را کاهش می دهد و سیستم گاباارژیک نقش مهمی در رفتار اضطرابی دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین دخالت گیرنده¬های گابا A-در اثر تستوسترون بر رفتار اضطرابی ناشی از نیکوتین بود.
در این تحقیق از 180 سر موش سوری نر بالغ نژاد NMRI در محدوده وزنی 30-25 گرم استفاده شده است. حیوانات سالین mL/kg )10)، نیکوتین 0.8 میلی گرم /کیلوگرم تستوسترون و  25،12.5،6.25 میلی گرم /کیلوگرم و بیکوکولین 2،1،0.5 میلی گرم / کیلوگرم به صورت درون صفاقی دریافت نمودند. رفتار اضطرابی حیوانات 30 دقیقه بعد از تزریق داروها در دستگاه ماز بعلاوه مرتفع و صفحه سوراخ دار ارزیابی گردید. درصد زمان ماندن در بازوی باز OAT%و درصد تعداد ورود به بازوی باز (OAE%)(در ماز بعلاوه مرتفع) و تاخیر در اولین سرک کشی و تعداد سرک کشی ها(در صفحه سوراخ دار) به عنوان معیارهای سنجش اضطراب در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که نیکوتین(mg/kg0.8)رفتار اضطرابی را در حیوانات القاء می کند و تزریق تستوسترون 25،12.5،6.25 میلی گرم/کیلوگرم به صورت وابسته به مقدار اضطراب را کاهش می دهد. تزریق بیکوکولین 2،1،0.5 اثری بر اضطراب نداشت. تزریق مقدار بی اثر تستوسترون 12.5 میلی گرم/کیلوگرم پیش از نیکوتین ، اثر اضطراب زایی نیکوتین را کاهش داد. بیکوکولین 1میلی گرم /کیلوگرم که به تنهایی اثری بر اضطراب نداشت، اثر بهبود دهنده تستوسترون بر اضطرابزایی نیکوتین را کاهش داد. بر اساس این تحقیق، اثر اضطرابزایی نیکوتین و ضداضطرابی تستوسترون تایید می گردد. از طرف دیگر تستوسترون رفتار اضطرابی ناشی از نیکوتین را کاهش می دهد. به نظر می رسد که گیرنده های گابا-A در اثر تستوسترون بر رفتار اضطرابی ناشی از نیکوتین دخالت داشته باشند.